De Basketball Dynastieën, Deel 1

De Basketball Dynastieën van Akros

De Basketbal Dynastieën van Akros: Ron, Thomas en Jasper, Luuk, Meis, Maud en Siem, Marit, Sebastiaan en Julian.

Bij basketbalclub Akros is het duidelijk: basketbal zit in de familie. Maar liefst 24 kinderen hebben deelgenomen aan een onderzoek naar hun basketballende ouders, en de resultaten zijn zowel hartverwarmend als hilarisch. Hieruit blijkt maar weer dat Akros echt een familieclub is.

Omdat de respons zo groot was, wordt dit het eerste deel van 3. Als laatste besteden we aandacht aan de leden die ons in de afgelopen 50 jaar zijn ontvallen: Bert Reintjes, Gerard van der Cruijsen en Henk van der Geest.

Vandaag: deel 1

Ron over Bert. Ron speelde van 2011 tot 2017, terwijl zijn vader Bert al sinds 1982 op het veld staat (althans, dat gokt Ron). Bert heeft een bijzondere eigenschap: hij is altijd bereid anderen te helpen zonder iets terug te verwachten. De laatste jaren valt Bert overal in waar dat nodig is en is hij de zeer gewaardeerde trainer/coach van de dames recreanten. Ron heeft zijn vader nooit zien spelen, maar als coach, vrijwilliger en vader is Bert zijn ware held. Zijn motto? “Jij moet niet denken, dat doe ik wel.”

Thomas en Jasper over Jeroen. Jasper en Thomas spelen beiden sinds 2016 basketbal, geïnspireerd door hun vader Jeroen, die een indrukwekkende basketbalcarrière heeft gehad van 1990 tot 1997, van 2016 tot 2019, en weer vanaf 2023. Samen met moeder Lidie, die ook lang lid was van de dames recreanten, is Jeroen de grootste supporter van zijn zoons. Jeroen begon als point guard en forward bij de kadetten en junioren, en speelde later in de heren 4. Hij was vaak de coach en stuurde het team tijdens wedstrijden. In 2023 hielp hij bij het oprichten van een recreantenteam en heeft duidelijk nog steeds de skills. Verhalen heeft Jeroen genoeg over zijn ‘basketbal-carrière’. Een hoogtepunt, zo Jasper, was een vriendschappelijke wedstrijd tegen Amerikanen van de legerbasis in Volkel. Hoewel de Amerikanen een “klein beetje” beter waren, kreeg Jeroen toch een complimentje. Thomas herinnert zich een grappige gebeurtenis waarbij de heren 4 hiphop/rap muziek luid aanzetten in de kleedkamer, waardoor de tegenstanders zenuwachtig werden, maar uiteindelijk opgelucht ademhaalden toen ze de niet zo intimiderende spelers zagen.

Luuk over Marcel. Luuk begon met basketbal in 2013, geïnspireerd door een presentatie op de basisschool en zijn vader Marcel, die als kind en nu bij de recreanten speelt. Marcel is een fanatieke speler die altijd zijn best doet en vooral voor het plezier speelt.

Meis, Maud, Siem over Lara en Albert. Meis, Maud en Siem zijn allemaal actieve spelers bij Akros, net als hun ouders Albert en Lara. Albert heeft altijd grote praatjes over hoe hij de basket kapot dunkte en drie tegenstanders blesseerde. Lara, de center, noemt zichzelf de klungel met de bal, maar vond Albert wel interessant. Albert kreeg vroeger training van Marco Jeckmans, en nu heeft Siem dezelfde trainer. Albert vindt het geweldig om te zien hoe Marco zijn zoon nu ook vormt.

Marit over Ellen en Ko. Marit speelde van 2011 tot 2018 bij Akros, terwijl haar ouders Ko en Ellen al sinds de jaren '80 actief zijn. Ko was maar liefst 32 jaar actief bestuurslid, van 1991 tot 2022, waarvan de laatste 14 jaar onze voorzitter. Beide ouders zijn nog altijd zeer gewaardeerde trainers binnen Akros, Ko van de U14-1 en Ellen al sinds jaren de trainster van de XU10. Inmiddels speelt Marit al jaren op het hoogste niveau bij BAL in Weert. Ellen en Ko zijn altijd enthousiast en Marit’s grootste fans. Hoewel Marit geen specifieke anekdote heeft, herinnert ze zich met plezier hoe ze rond de hal zwierf en onder de tribunes speelde tijdens wedstrijden.

Sebastiaan en Julian over Linde en Robert. Julian speelt sinds 2019 en Sebastiaan sinds  2021 bij Akros. Hun ouders Robert en Linde hebben een lange geschiedenis met de sport. Robert speelt sinds 1991, met een pauze van drie jaar, en Linde begon in 1992, stopte een tijdje, en speelde daarna bij de recreanten. Sebastiaan heeft zijn ouders niet echt zien basketballen, maar weet dat ze elkaar hebben ontmoet als trainer en speelster en nog steeds samen zijn.Julian speelt naar verluidt net als zijn vader: snel en met goede verdediging. Zijn moeder was spelverdeelster en zijn vader, een meester in basketbal, praat vaak over de discipline van vroeger. Julian vindt het hilarisch dat zijn vader denkt dat hij hem nog steeds kan inmaken, maar dat is niet het geval, zeker niet als de jongens het samen opnemen tegen hun vader.