De Basketball Dynastieën, Deel 2

De Basketball Dynastieën van Akros, Deel 2

De Basketbal Dynastieën van Akros: Gérard, Phil, Lars, Harald en Jean-Marie, Huub, Ruud, Joris, Julius en Floris, Loes.

Bij basketbalclub Akros is het duidelijk: basketbal zit in de familie. Maar liefst 24 kinderen hebben deelgenomen aan een onderzoek naar hun basketballende ouders, en de resultaten zijn zowel hartverwarmend als hilarisch. Hieruit blijkt maar weer dat Akros echt een familieclub is.

Omdat de respons zo groot was, posten we hier deel 2 van 3. Als laatste besteden we aandacht aan de leden die ons in de afgelopen 50 jaar zijn ontvallen: Bert Reintjes, Gerard van der Cruijsen en Henk van der Geest.

Vandaag: deel 2

Gérard over Reggy en Harry. Gérard speelt sinds 2009, terwijl zijn ouders Harry en Reggy al sinds de jaren '80 actief zijn. Harry staat vooral bekend als trainer/coach binnen de club. Als speler was hij vooral een rebounder en had hij floater-schoten. Hij praat over “glorie-dagen” maar over zijn percentages zullen we het maar niet hebben. Reggy, klein van stuk maar groot in daden, voelt zich 1m80 als ze de bal heeft, maar rent alsof ze 1m40 is. Haar signature-move was de ‘show and go’.

Phil over Aldo. Phil begon in 2007 en speelt nu weer sinds 2023. Zijn vader, Aldo, speelde van 1980 tot 1991 en opnieuw van 1996 tot 1998. Phil begon met basketbal omdat voetbal niets voor hem was en hij wist dat zijn vader vroeger had gebasketbald. Aldo stopte toen Phil één jaar oud was, maar trainde en coachte Phil’s team later als invaller. Een dierbare herinnering is de kleine basketbal van de Chicago Bulls die Phil kreeg bij zijn geboorte, maar helaas verloor toen hij twaalf was.

Lars over Sander. Lars speelt sinds 2014, aangemoedigd door zijn vader Sander, die van 1988 tot 2019 speelde. Sander overtuigde Lars om basketbal een kans te geven toen voetbal niets voor hem bleek te zijn. Sander was altijd fel op het veld en wilde koste wat kost de bal hebben.

Harald en Jean-Marie over Tjeu. Harald en Jean-Marie speelden in de jaren '80 en '90, terwijl Tjeu van 1978 tot 2005 actief was. Tjeu was een gedreven speler met veel focus op techniek en tactiek. Hoewel er geen specifieke anekdotes zijn, is het duidelijk dat Tjeu veel tijd en energie in de basketbalclub heeft gestoken.

Huub over Marc. Huub speelde van 2003 tot 2019, terwijl Marc een legendarische carrière had van 5032 BC tot 5016 BC. Huub voelde de druk om de familie-eer te redden en beschrijft zijn vader als “de ster van heren 1” (volgens hemzelf). Allemaal hebben ze gediend onder Reggy, behalve Robbert.

Ruud over Cecile en Marcel. Ruud speelt sinds 2008, terwijl zijn ouders Marcel en Cecile al sinds de jaren '70 en '80 actief zijn. Marcel is nog steeds lid, en Cecile speelde van 1976 tot 1982. Wat Ruud het meest bewondert aan zijn ouders is hun toewijding. Ze hebben jarenlang als chauffeurs gefungeerd, meerdere keren per week op en neer naar Nijmegen voor trainingen. Ze blijven trouw naar zijn wedstrijden kijken en geven hem lovende woorden en tips om zijn spel te verbeteren.

Ruud’s ouders hebben elkaar leren kennen door basketbal, toen Marcel de coach was van Cecile. Dit was het begin van hun basketbalgezin, met vier kinderen die allemaal lid zijn geweest van Akros. Een grappige anekdote: Cecile speelde een van haar beste wedstrijden na een avondje stappen en scoorde 24 punten. Marcel heeft door zijn inspanningen binnen en buiten de lijnen de eer ontvangen van een ‘geretired’ rugnummer (#13), wat betekent dat niemand anders bij Akros dat nummer mag dragen.

Joris over Wilbert. Joris speelt sinds 2013, geïnspireerd door zijn vader Wilbert, die van ongeveer 1979 tot 1995 speelde. Wilbert stond bekend om zijn schiet- en pasvaardigheden, maar deed weinig lay-ups. Vroeger was hij herkenbaar aan zijn weelderige haardos, tegenwoordig aan het gebrek daaraan. Een gouden tip van Wilbert: “Niet happen.”

Julius en Floris over Peter. Julius speelde van 2013 tot 2017 bij Akros en Floris van 2000 tot 2024. “Mijn vader, Two Meter Leerkamp, speelde van 1990 tot 2000 en was een groot voorstander van teamverband en de simpele kern van basketball”, aldus Julius. “Denk aan snel spel, weinig dribbelen en de fundamentals. Deze manier van spelen heeft hem niet alleen succes gebracht in zijn eigen spel, maar ook in zijn coachende jaren later in zijn carrière.” Floris voegt toe: “Zijn scherpe ellenbogen en luide stem, ik moet zeggen dat ik beide van hem heb overgenomen. Hij is met elk team dat hij heeft gecoacht kampioen geworden bij Akros.”

Loes over Eef en Ruud. Loes heeft zelf bij Akros gespeeld van 2009 tot 2020. Haar ouders, Ruud en Eef, hebben haar liefde voor de sport aangewakkerd. Hoewel Loes niet precies weet wanneer haar ouders zijn begonnen met basketballen, heeft hun enthousiasme haar geïnspireerd om ook te gaan spelen. Haar vader, Ruud, is lang, snel en heeft een uitstekende schietvaardigheid. Dankzij deze eigenschappen heeft hij lange tijd in het eerste team gespeeld. Later speelde hij nog in het tweede herenteam, totdat terugkerende blessures hem dwongen te stoppen. Een bijzonder moment voor Ruud was toen hij onlangs een schietwedstrijdje won van een dame uit het Nederlands team. Hoewel hij slechts twee van de vijf schoten raak had geschoten, was het toch een prestatie om trots op te zijn.