De Basketball Dynastieën van Akros, Deel 3

De Basketbal Dynastieën van Akros: zij die helaas niet meer bij ons zijn.

In dit derde deel van ‘basketballende kinderen over hun basketballende ouders’, vragen we speciaal de aandacht voor de leden die het 50-jarig bestaan van AKROS niet meer hebben mogen meemaken. Maurice vertelt over zijn vader Gerard van der Cruijsen, Roy over Bert Reintjes en Joost over Henk van der Geest.

We dragen daarbij dit stukje op aan alle oudleden die niet meer onder ons zijn.

Maurice van der Cruijsen speelde bij Akros van 1987 tot 2006. Zijn vader, Gerard van der Cruijsen, geboren op 8 januari 1936 en overleden op 5 februari 2009, was voorzitter en/of wedstrijdsecretaris van AKROS van 1999 tot 2007.

Gerard was een trouwe supporter van zijn zoon en heeft menig uurtje doorgebracht om Maurice met zijn team naar de uitwedstrijden te begeleiden. Hij was er eigenlijk altijd, uit en thuis. Maurice herinnert zich zijn vader als een aardige, loyale, integere, fanatieke en respectvolle levensgenieter. Gerard was vaak degene die conflicten suste, vooral bij de befaamde wedstrijden tegen Cuijk. Hij was zeer betrokken bij verenigingen en politieke partijen en waardeerde de inzet van leden en vrijwilligers enorm en zorgde er ook voor dat deze leden gezien en zich gewaardeerd voelden.

Thuis zorgden Gerard en zijn vrouw Riet ervoor dat hun zoons Maurice en Bart een basket hadden waar ze op konden oefenen. Daar werd vooral ook heel veel gebruik van gemaakt door andere jeugdleden van Akros die hier heel wat uurtjes in de tuin hebben doorgebracht. En als ze uitgebasketbald waren, kwam Riet altijd met wat lekkers en wat te drinken. Ook de bestuursvergaderingen die bij hun thuis gehouden werden waren gedenkwaardig: “Ze zaten dan vaak thuis in de serre en ze bleven dan ook nog lang gezellig na borrelen, tot laat in de avond.”.

Roy Reintjes speelde basketbal van 1995 tot ongeveer 2010. Zijn vader, Bert Reintjes, geboren op 10 april 1959 en overleden op 8 juli 2014, was een gedreven speler, coach/trainer en scheidsrechter.

Roy over zijn vader: “Hij was erg gedreven in de dingen die hij graag deed. Hij was sportief en competitief, en spoorde mij aan dat ook te zijn. Basketbal en hardlopen waren zijn passies, maar ook op andere manieren kwam dat naar voren. Zo kon hij een dag voor aanvang van de vierdaagse bedenken dat hij mee wilde doen en deze dan zonder problemen (of voorbereiding) uitlopen. Als lid van Akros herinner ik hem graag als iemand die betrokken was bij de club, en als een basketballer en coach die graag goed wilde zijn en wilde winnen.”

Jarenlang was Bert een waardevol speler van heren 1 en zorgde er met zijn fameuze krachtige hookshot en fanatieke verdediging voor, dat ze vaak de winst binnensleepten. Als Bert iets deed, dan deed hij dat vol overgave. Hij sloeg geen training over en je zag hem daarnaast vaak met zijn soepele lichte tred door Boxmeer rennen.

Roy herinnert zich zijn eigen eerste successen voor de ogen van zijn vader: “Toen ik een jaar of tien was kreeg ik de Space Jam-soundtrack op CD. Mijn pa was destijds mijn coach bij Akros. Na één luisterbeurt voor een wedstrijd zag hij me topscorer worden. Hij was erg trots. Maar toen ik de CD daarna als vast ritueel gebruikte bleef succes uit. "De ene keer speel je de sterren van de hemel, de andere keer lukt het allemaal niet," zei hij. Ik snapte er zelf ook niks van. Uiteindelijk gaf ik de CD de schuld, die was blijkbaar niet elke week in vorm.”

Joost van der Geest speelde basketbal bij Akros van 1981 tot 1988 en is nu actief lid van Attacus in Veghel waar zijn beide zoontjes ook basketballen. Zijn vader, Henk van der Geest, geboren op 8 mei 1949 en overleden op 16 juni 2018, was actief bij Akros vanaf 1981. Henk begon als speler en startte het eerste miniteam, het huidige U12, met spelers als Ruud en Eef. Hoewel het niet zeker is of hij in het bestuur zat, was hij wel lid van een adviescommissie. Na een korte navraag bij de Nederlandse Basketballbond (NBB), blijkt dat Henk van november 1995 tot juni 1996 lid is geweest van het bondsbestuur van de NBB, waar hij begon op de post commerciële zaken. Juni 1995 is hij toen overgestapt op de post HBTG (Heren Basketball Topsport).

Henk was misschien niet het grootste talent, maar hij was een ongelooflijk harde werker, zowel binnen als buiten het veld. Zijn ‘signature move’ was zijn befaamde hookshot vanaf de linkerzijde van het bord, dat bijna altijd raak was. Zijn fanatisme liet hij gelden in heren 3 en later in het recreantenteam van Akros. Daarnaast was Henk een graag geziene ‘oudere (zo niet oudste?) deelnemer van de befaamde vrijdagavond (rijtje partijtje) vrije trainingen. Henk stond altijd klaar voor iedereen en droeg basketbal en Akros een warm hart toe en was uiteraard ook de grootste supporter van zijn zoon. Joost over zijn vader: “Niet opgeven betekende voor mijn vader ook dat hij tot op (iets te?) late leeftijd doorging. Totdat mijn moeder Lies op de tribune zat en een stel meiden voor haar hoorde zeggen: moet je die oude man zien hijgen. Toen moest hij stoppen van mijn moeder”