Leden van het eerste uur - Thieu Vullings

Oprichters van BCB Akros – Thieu Vullings

Bij het vieren van ons 50-jarig jubileum mogen de oprichters van onze prachtige club niet ontbreken.

De initiatiefnemers toendertijd waren de gymleraren van het Elzendaalcollege Jan Sleddens en Thieu Vullings.

Samen met zijn kinderen Harald en Jean-Marie Vullings, bezoek ik Thieu in de Norbertushof in Gennep om met hem nog een keer naar het verleden op zoek te gaan.

Thieu is inmiddels 86 jaar

Hoewel wat trager, herkennen we aan zijn tred de bedachtzame man die hij altijd al was. Thieu is niets veranderd. Nog altijd heeft hij zijn slanke postuur en in zijn haar is het zwart nog niet geweken voor het grijs. Uiteraard is er veel op de achtergrond geraakt na 50 jaar, maar bij het bekijken van de fotos van weleer, komen vele namen weer in het gesprek naar boven. Langzaamaan gaan zijn wenkbrauwen naar boven en komen de pretlichtjes terug in zijn ogen als we het over de beginjaren hebben. “Tijdens de gymlessen speelden we natuurlijk veel basketball”, zo Thieu. “En dan kon je precies zien wie er gevoel voor het spelletje had en die haalde ik er dan uit.

Vóór hem ligt zijn Trainer B-diploma en Thieu is verrast dat die er nog is. Vóór de oprichting van Akros in 1975, woonde Thieu met zijn gezin in Boxtel waar hij betrokken was bij de in 1964 opgerichte basketballvereniging JRC. Hier behaalde hij zijn Trainer A – en B- licentie, die hem later goed van pas zouden komen bij het trainen en coachen van heren senioren 1. “Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Ik kan zo niet zeggen wat ik het leukste of meest bijzondere vind aan die jaren. Wat ik wel nog weet is dat ik het altijd weer een uitdaging vond om de juiste tactiek bij het team te vinden. Wat past het beste bij dit team en waar moeten we aan werken?” Hij reikt naar een blaadje op tafel en herkent hierin zijn eigen handschrift. Het blijkt om een volledig met de hand uitgewerkte training voor heren senioren 1 te gaan waarin de oefeningen nauwkeurig zijn uitgetekend. Ook aantekeningen van een basketballclinic die hij toen met meerdere trainer/coaches van Akros heeft bijgewoond, zit hier nog bij.

Langzaam bladert Thieu het boek door van 25 jaar Akros, nu inmiddels dus alweer 25 jaar geleden. Alles komt in beelden terug, al blijven de details wat op de achtergrond. We praten over de warme gezelligheid in de club, Akros als familie- en vriendenclub, toen en nu, en hoe belangrijk Thieu is geweest in de opzet en ontwikkeling van deze mooie vereniging. Lof en eerbetoon zijn niet aan hem besteed, die bescheidenheid siert hem. Bij het afscheid met het jubileumboek onder de arm, draait Thieu zich nog een keer om en zijn blik spreekt boekdelen: “Ik ben toch wel heel trots op deze vereniging”!